Ik grijns. ‘Ja,’ zeg ik, ‘ik ken je zwakheden. De rotte groenten in de soep, zeg maar.’ Vanaf dat moment hebben we er een nieuw ‘woord’ bij: zielensnert.
Volgens mijn moeder komt echte erwtensoep niet uit een pak. Die maak je zelf, in een pan op het fornuis waar alle groenten lekker kunnen pruttelen. Voor een echt culinair hoogstandje eet je de soep de dag erna, als het snert is geworden. Dat of een snotterige groene substantie, het is maar hoe je het noemen wil.
Van een koude (laat staan witte) winter is dit jaar niet veel terecht gekomen. De daarmee onlosmakelijk verbonden snert kwam daarom ook niet erg veel op tafel. Dus toen een vriendin en ik het laatst over snert hadden, ging het over totaal iets anders dan deze Hollandse winterkost.
Gekweld door een zeer prangend probleem zaten we op een avond op de bank en bespraken we hoe lastig het soms kan zijn om je eigen zwakheden tegenover anderen toe te geven. Mijn vriendin moest voor een opdracht van school enkele zwakke eigenschappen van haarzelf bespreken in de klas om er uiteindelijk van te leren. Dat was haar niet makkelijk af gegaan.
‘Tsja,’ mompelde ze, ‘ik ben gewoon niet iemand die haar snert graag over anderen uitstort.’
Ik moest grinniken. ‘Snert?’
‘Ja, de prut die mijn ziel heet. Ik zit er niet op te wachten dat anderen daarin gaan lopen roeren op zoek naar mijn zwakke punten.’
Ze had een punt. Vaak ben ik mijzelf wel bewust van fouten die ik maak of zwakke plekken die ik heb, maar deel ik ze niet met anderen. Ook al weet ik dat die mij misschien kunnen helpen. ‘Maar ja,’ zuchtte mijn vriendin. ‘Gelukkig ken jij mijn recept.’
Ik grijns. ‘Ja,’ zeg ik, ‘ik ken je zwakheden. De rotte groenten in de soep, zeg maar.’ Vanaf dat moment hadden we er een nieuw ‘woord’ bij:
zielensnert (de, meervoud: n.v.t.) 1 de mengelmoes van diepverborgen problemen of zwakheden die men niet graag deelt met anderen.
Ik dacht na over mijn eigen zielensnert. Er zijn best wat dingen waarvan ik het lastig vind om ze aan anderen te vertellen. Ondanks dat ik weet dat ik ervan kan leren. Maar dat maakt het er niet makkelijker op.
Toch ben ik niet de enige die mijn zielensnert kent, denk ik terwijl ik naar een foto aan de muur kijk. Mijn twee beste vriendinnen kijken me vanuit de omlijsting met een brede grijns aan. Ze kennen mij, door en door. Al mijn kwaliteiten en goede eigenschappen, maar ook mijn zwakheden en frustraties. En dat is toch best wel fijn.
Vind jij het soms ook lastig je zwakke punten te openbaren, ondanks dat je ervan kan leren? En heb jij iemand die je door en door kent? Vrienden, vriendinnen, ouders?
Auteur: Amber Linde Bakkeren
Leeftijd: 21
Website: Grannyshouseofbooks.nl
Wat is het belangrijkste in je leven? Mijn familie, vriendinnen, vriend en mijn geloof.
Geloof je dat er meer is? Ja, ik geloof in de God van hemel en aarde, van liefde en genegenheid. En ik geloof dat Hij altijd bij ons is, waar we ook gaan, waar we ook staan.