Ik kan het me nog goed herinneren. Als kleine Remmelt van tien jaar zat ik achterin de auto met de muziek hard aan. Mijn moeder was zo’n persoon die via de computer d’r eigen cd’tjes brandde en dan een cd vol had met haar favoriete nummers. Zo hadden we een cd gevuld met allemaal random liedjes. Ik kon, zo klein als ik was, zeker de helft mee blèren. Eén van mijn favoriete nummers was “What if God was one of us”
Destijds zei dat me niet zoveel. Het was gewoon een mooi liedje. Maar nu 10 jaar later, als ik het nummer terug hoor, luister ik veel beter naar de zinnen die gezongen worden…
‘What if God was one of us? – Wat als God een van ons zou zijn?
Just a slob like one of us? – Gewoon een sloeber als één van ons?
Just a stranger on the bus? – Gewoon een vreemde in de bus?
Tryin’ to make his way home?’ – Die op weg is naar huis?
Grote knipoog
Wat nou als je naast God zou zitten in de bus of trein. Niet wetende dat het God is. Na een lange dag onderweg naar huis net als jij en ik. Vermoeid, maar genietend van alles om zich heen, genietend van zijn creatie. Vanuit zijn ooghoek kijkend naar jou, lichtjes in zijn ogen en een halve glimlach. En dat omdat hij zijn prachtige zoon of dochter ziet. En terwijl jij de bus uitstapt en nog een keer terugkijkt zit hij daar nog steeds, een grote knipoog en misschien besef je het dan. Maar voor hetzelfde geld denk je ‘Whaaah!’ wat enge man die naar me knipoogt…
‘Ik zou best eens naast God willen zitten’
Huilen
Ik vind het maar een bijzonder idee. Een idee waar ik best mee zou kunnen leven. Iets wat ik best zou willen. Naast God zitten. Een gesprek met hem voeren. Bij hem huilen en een knuffel krijgen terwijl hij zegt dat het allemaal wel weer goed komt omdat hij op je let. Ik hou van God, begrijp me niet verkeerd. Maar soms weet ik het niet meer. En hoeveel makkelijker zou het zijn als je een kopje koffie met Hem kon drinken en gewoon alle vragen op Hem af kon vuren en ook direct en concreet een antwoord zou krijgen! “Waarom ben ik hier? Zal ik ooit door iemand geliefd worden? Wie is mijn soulmate? Zal ik ooit niet meer depressief zijn? Gewoon gelukkig kunnen zijn met wie ik ben?”
Nu kan ik alleen maar hopen dat God mijn gebeden verhoort. Dat Hij de juiste mensen op mijn pad stuurt die mij antwoorden kunnen geven. Als jij een kopje koffie kon drinken met God. Waarover had jij het dan gehad?
Klets hierover door op een Alpha – Youth! In januari starten er weer een hele boel!
