De dood op zichzelf kan al best freaky zijn. Maar de manier waarop je tegen de dood aankijkt bepaalt ook hoe je ermee omgaat. In Nederland kiezen de meeste mensen tussen begraven of cremeren. Misschien heb je zelf ook al wel eens nagedacht wat jij het liefst zou willen. Maar wereldwijd zijn er nog genoeg andere gebruiken te vinden. Hier een aantal verschillende (misschien freaky, misschien niet) rituelen rondom de dood.
De Malagasy in Madagascar halen eens in de zoveel jaar doden uit hun graf om ermee te dansen. De gedachte hierachter is dat de geest van de overledene naar zijn voorvaders toegaat nadat het lichaam is verteerd. Het is een feestelijke gebeurtenis, waarin de familiehereniging wordt gevierd.
Een ander nogal luguber ritueel, dat vooral in Tibet en China plaatsvindt, is de luchtbegrafenis. Het koude klimaat en de rotsen maken het haast onmogelijk om iemand te begraven. Bij een luchtbegrafenis wordt het lichaam in stukken gehakt en op een hoge plek gelegd waar de gieren het opeten. Boeddhisten geloven dat het lichaam maar een verpakking voor de ziel is, en zo kan het lichaam weer ‘terugkeren naar de natuur’.
Maar ook in Amerika zijn er bijzondere rituelen. Een bedrijf dat LifeGem heet biedt mensen de kans om hun geliefden als ring om hun vinger te dragen. Bepaalde stoffen van het lichaam worden via ingewikkelde processen omgezet in kristal. Een duur, maar bijzonder aandenken.
Het laatste ritueel is een opkomend gebruik in Nederland, de natuurbegraafplaats. Waar de meeste mensen extra geld neertellen voor een kist die minder snel vergaat, wordt hier juist gekozen voor kisten of urnen die snel verdwijnen in de grond. In een natuurlijk bos worden de lichamen begraven, zonder grafsteen of ander gedenkteken. Het lichaam wordt onderdeel van de natuur. Je krijgt alleen GPS coördinaten mee, en ik kan me voorstellen dat dit bos een speciale betekenis krijgt voor familie en vrienden.
De rituelen die mensen gebruiken zeggen ook veel over hoe ze denken over doodgaan. Is het een overgang naar een ander leven, of het einde? Accepteer je het als een fase die bij het leven hoort, of vecht je ertegen en probeer je jezelf onsterfelijk te maken? Is het lichaam van een dode belangrijk of is de ‘ziel’ dan al verdwenen? Best moeilijke vragen! Ik vind het zelf altijd interessant om te zien hoe verschillend mensen hiermee omgaan. Vooral omdat het mij ook helpt te begrijpen waarom ik het op mijn manier doe, en om er misschien nog eens een extra keer over na te denken.
Hoe kijk jij aan tegen de dood? En wat vind jij een mooie manier om afscheid te nemen van iemand die overleden is?