Telkens weer als ik iets niet begrijp of iets voor mij ongrijpbaar lijkt, zien mijn ouders al dat ik mijn schoenen aandoe en mijn koptelefoon erbij pak. Dit kan twee dingen betekenen:
- Ik ga een rondje lopen
- Ik ga een eindje fietsen
Je moest eens weten hoe vaak ik met mijn koptelefoon (op gevaarlijk hard) de uitgestrekte groene weide van de Bunschoter polder ben door geknald! Geen besef van waar ik heen ging zolang ik maar alleen kon zijn. Niemand om me heen behalve de muziek die in mijn oren blèrde. Gewoon even tijd voor mezelf! Dit vind ik dan ook een van de grote voordelen aan mijn kleine dorpje! Het ligt in “the middle of nowhere” hierdoor ben ik binnen vijf minuten fietsen midden in de polder, niks anders om me heen dan het harde asfalt onder je wielen en de uitgestrekte groene weide met hier en daar nog een verdwaalde koe.
‘Ik schreeuw mijn zorgen uit naar de hemel”
Gevaarlijk snel op mijn fiets schreeuw ik mee met de muziek én ik schreeuw mijn zorgen uit naar de hemel… Want ja, er is er hier toch maar één iemand die dit hoort en dat ben IK zeer zeker niet! Nu is een van de grote problemen van dit alles, dat je met zo’n koptelefoon op je oren niet zoveel hoort (op je muziek na dan…) Op het moment dat God dan contact met me zoekt kan je hem dus niet horen! Ja… Ik voel me dan wel een ontzettende sukkel… Wel kunnen roepen dat alles mis is maar vervolgens niet willen luisteren!
De Bijbel is het boek waarin we God kunnen vinden. Hij heeft het aan ons gegeven zodat wij ervan kunnen leren. De verhalen die in de bijbel staan gaan dan ook over mensen, mensen zoals wij, jij en ik. In deze verhalen staan ook voorbeelden hoe God contact zoekt met ons als mensen! Vaak doet hij dat met mensen die stil zijn en proberen te luisteren. Nee, God zal misschien niet direct met woorden tot je kunnen spreken… Maar hij kan je wel laten weten dat hij er is. Het enige wat jij hoeft te doen is hem een kans geven om te antwoorden!
”Hij kan laten weten dat Hij er is”
Dit is iets wat ik persoonlijk nog ontzettend lastig vind! Stil zijn, zowel om me heen als in me! Want de stilte kan zo eng zijn…Maar als je dan eenmaal stil bent… En je besluit om je handen te vouwen en te bidden in plaats van te schreeuwen, om te fluisteren en je hart open te stellen voor God… Dan kan je het gewicht dat op je schouder rust lichter voelen worden. God luistert wel… Nu is het alleen nog de kunst om ook zelf te luisteren!
Roept dit vraagtekens op? En wil je hierin wel eens het gesprek aanknopen met leeftijdgenoten? Probeer dan een Alpha – Youth bij jouw in de buurt!
