Soms wordt het ene hoofdstuk voor je gevoel heel abrupt afgesloten, maar weet dan dat er ook weer een nieuw hoofdstuk begint, met nieuwe ervaringen en nieuwe mensen.
“Shit!” denk ik terwijl ik het kamertje van mijn baas uit loop en de deur zachtjes achter mij sluit. Een Duitse collega/vriendin zit tegenover mij te werken en heeft direct door dat er iets is en kijkt me vragend aan. Ik besluit niet te reageren omdat ik bang ben om in huilen uit te barsten. Ik neem weer plaats achter de computer en besluit het maar over Skype chat naar haar toe te sturen. Nog voordat ik wat kan typen ontvang in een berichtje van haar met “Je bent toch niet ontslagen hè…”. Direct daarna schiet ik vol en kijk vluchtig om me heen of niemand het ziet. Mijn collega ziet het en schiet ook vol. Met betraande ogen kijken we naar elkaar en schieten in de lach. Ik ga deze plek wel missen.
Ontslagen, het woord klinkt al zo ongelooflijk zwaar en het was de eerste keer dat ik er mee te maken kreeg. Gelukkig had het niks met mijn werkprestaties te maken maar was het gewoon omdat ze het liefst alleen maar full-time medewerkers wilde en ik naast mijn werk ook nog studeerde. Maar die dag voelde ik me toch een beetje in de steek gelaten, ik had het niet aan zien komen. Ik had het gevoel dat ik nog niet klaar was met dit hoofdstuk en dat het toch zo zonder toestemming is afgesloten. ’s Avonds in mijn dagelijks gebedje heb ik deze zorgen in de handen van God gelegd en heb ik heerlijk geslapen.
De volgende ochtend voelde ik me een stuk beter. Diezelfde dag stuitte ik op een vacature op een functie die ik veel interessanter vind en heb meteen heel enthousiast gesolliciteerd! Gisteren werd er een leuk en leerzaam hoofdstuk in mijn leven afgesloten en vandaag begin ik weer met een heel nieuw hoofdstuk. Soms wordt het ene hoofdstuk voor je gevoel heel abrupt afgesloten, maar weet dan dat er ook weer een nieuw hoofdstuk begint, met nieuwe ervaringen en nieuwe mensen. Ik ben eerlijk gezegd heel erg nieuwsgierig naar wat God deze keer voor mij in petto heeft.