Wie vermijdt het niet: het gevreesde groepsgebed. Zelfs na jaren ervaring in het christelijke wereldje, heb ik het nog steeds niet onder de knie. Er lijkt ook geen ontkomen aan. Zodra de Bijbels worden dicht geslagen, het einde nadert en iedereen zenuwachtig begint te schuifelen, kan het maar een ding betekenen: Tijd om te bidden. Hardop.
Voordat je het door hebt, is het meestal al te laat. Een plotselinge, mysterieuze verdwijning zal dus niet werken. Er zit niets anders op dan mee te doen. In gedachten denk je waarschijnlijk het hele gebed al uit. Natuurlijk in de hoop dat niemand hetzelfde eerder zal noemen. Hoe zorg je op deze momenten voor een awesome groepsgebed?
Hier zijn een aantal tips:
- Herhaal woord voor woord de gebedspunten. Ze zijn net verpakte gebeden die je gelijk kunt gebruiken.
- Zorg ervoor dat je “God” zegt voor en na elk woord. Soms zelf twee keer achter elkaar. Dit is niet logisch in een normaal gesprek, maar werkt op de een of andere manier wel in publiek gebed.
- Begin te huilen.
- Vat het laatste aanbiddingslied samen.
Oke, dat was natuurlijk niet serieus… (deze regels dus vooral NIET opvolgen). Ik denk dat samen bidden een gebed juist extra krachtig kan maken (lees ook Mattheus 18:19-20). Maar ik weet wel dat veel mensen, net zoals ik, het best spannend en ongemakkelijk kunnen vinden. Want wat moet je nou eigenlijk bidden? En op welke manier? In mijn eentje praat ik namelijk heel anders tot God dan met een groep mensen erbij.
Er zijn twee dingen die ik de laatste tijd in mijn achterhoofd houd tijdens groepsgebed: oprechtheid en geloof. Het feit dat een hele groep naar jouw gebed luistert, betekent niet dat je de mooiste gebeden moet uitspreken. Bidt gewoon, al stotterend of niet, waar je echt voor wilt bidden. Daarnaast is het belangrijk te herinneren dat God luistert. Dus niet alleen de groep. Wat jij op zo’n moment bidt kan impact hebben.
Wat vind jij zelf van het gevreesde groepsgebed? Heb jij tips?