Na een goedgevulde zomer met Lissabon, Malawi en Parijs loop ik buiten door de vanzelfsprekende maar vertrouwde Nederlandse regen. Ik denk na over het avontuur dat we allemaal blijven opzoeken. Waar de ene vriend zonder eten backpackt door Noorwegen, gaat de volgende naar Brazilië en reist een vriendin met haar gezin naar de Noordkaap. Waar komt dat vandaan?
Aan comfort leveren we heel vaak in: geen stromend water, zonder eten proberen te overleven, veel irritante muggen, een lastige taal die je niet verstaat, nauwelijks Wi-Fi. En als klap op de vuurpijl: vieze toiletgebouwen op de camping waar je tien minuten voor moet lopen, en wanneer je hem dan bereikt hebt, blijkt dat het wc papier op is.
Vertrouwde situatie
En toch blijven we het doen. Keer op keer stappen we de auto of het vliegtuig in. Op zoek naar avontuur. Waarom nemen we geen genoegen met onze vertrouwde situatie? Waarom willen we zo graag op zoveel mogelijk plekken komen?
‘Reislust: een sterk verlangen om te reizen of de wereld te verkennen’
Nu ik er even bij stil sta… Ik denk dat we zo groots en meeslepend willen leven, omdat we het gevoel hebben alles uit het leven te willen halen. Om erachter te komen wat dat is: leven. Om te zoeken naar de kern. We willen het iedereen laten zien en het tot in onze tenen voelen! We zijn echte wereldburgers en we hebben de ultieme vrijheid, het ware geluk én onszelf gevonden!
Is daar dan iets mis mee? Nee, daar is helemaal niks mis mee. De schepping is een prachtig cadeau en natuurlijk mogen we daarvan genieten. Meer leren, ontdekken en zien van en over de wereld. Wel denk ik dat we ons tegelijkertijd voor ogen moeten houden waaróm we zoveel willen zien, doen en delen.
‘Vinden we ultieme vrijheid zodra ons paspoort vol stempels zit?’
De vrijheid van vakantie is heerlijk en het avontuurlijke gevoel van een reis zonder eindbestemming: fantastisch! Genieten van alles om je heen, je compleet zorgeloos voelen en vastberaden zijn met het voornemen: thuis ga ik het anders aanpakken, geen sleur meer. Toch kunnen we het bijna allemaal toegeven, zodra je bruine kleurtje vervaagt, vervagen je voornemens mee en wordt het oude ritme weer opgepakt. De vicieuze cirkel herhaalt zich en je voelt je bijna schuldig of verdrietig wanneer je na drie weken school of werk beseft: we zijn weer terug bij af.
Instagram-feed vol
Het is zachter gaan regenen en mijn koude handen seinen dat het tijd is om terug naar huis te lopen. Een paar vragen spoken nog door mijn hoofd. Want stillen alle avonturen echt ons diepe verlangen naar meer? Vinden we die ‘ultieme vrijheid’ zodra ons paspoort vol stempels en Instagram-feed vol herinneringen zit? Biedt deze wereld nog wel genoeg ”voedsel” voor onze moderne ”honger” te stillen? Zijn we ten diepste misschien allemaal op zoek naar Iets wat buiten onszelf en de wereld ligt?
Goede vraag van Rachel, in ieder geval één om over na te denken! Wil je op avontuur om misschien te ontdekken dat er een God bestaat?
Je bent welkom bij een Alpha!
