Op een dag besloot ik voor mijzelf dat ik de knoop door moest hakken. Ga ik wel of niet leven met God? Ik zat al jaren een beetje in een grijs gebied….
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en ging elke zondag naar de kerk. Ik geloofde ook wel dat God bestond. Alleen ik deed er helemaal niets mee. Het was allemaal best ingewikkeld en het kostte te veel moeite. Maar eigenlijk vond ik dat best schijnheilig van mezelf. Ik leefde niet mét God, maar ook niet helemaal zonder God. Daarom vond ik, dat het tijd was om een keuze te maken. Maar hoe doe je dat dan?
‘Ik leefde niet met God, maar ook niet zonder’
Mijn zoektocht naar God begon door de Bijbel mee te nemen naar mijn studentenkamer. Die lag al een paar jaar te verstoffen bij m’n ouders thuis. Ik had het idee dat Bijbellezen een goede eerste stap was om God te vinden. Op een avond deed ik hem open en daar las ik het volgende: “Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, als jullie mij tenminste met hart en ziel zoeken.” (Jeremia 29:13) In de weken die volgden, las ik vaker Bijbelgedeelten waarin eigenlijk precies hetzelfde stond: als je op zoek gaat naar God, zal je hem vinden. Voor mij was dit een bevestiging om verder te gaan met mijn zoektocht. Maar ik was ook bang.
Vol enthousiasme
Ik was bang om weer te falen. Ik had al zo vaak geprobeerd om te leven als christen: naar de kerk gaan, Bijbel lezen, bidden… Bijvoorbeeld na afloop van een weekend met de tieners uit de kerk. Dan was ik weer helemaal vol van God. Vol enthousiasme las ik elke dag de Bijbel. Of ik begon in een Bijbels dagboek. Maar na een tijdje faalde ik weer. Tenminste, zo voelde dat voor mij. Ik vergat om te bidden en in Bijbellezen had ik al helemaal geen zin meer.
‘Wat is de volgende goede stap in mijn zoektocht?’
En toch zat in mijn hart nog steeds het verlangen om God beter te leren kennen. Want die momenten dat ik wel even dicht bij God leefde, waren heel fijn. Ik voelde me vredig en was enorm blij en gelukkig. Maar hoe moet ik nou verder? Wat is een goede volgende stap in mijn zoektocht?
Vraag van mijn broer
Op een avond tijdens het eten bij mijn ouders thuis, vroeg mijn broer: ‘Hé Em, ik word kringleider bij Alpha, heb je anders zin om mee te gaan?’ Dit was ongeveer een maand nadat ik voor het eerst weer in mijn Bijbel had gelezen. Terwijl mijn broer nog helemaal niets wist van wat zich afspeelde op mijn studentenkamer. Alpha? Hmm… daar moest ik even over nadenken. Dan komt het toch allemaal wel heel dichtbij. Wil je weten of ik met hem meeging? Lees het in mijn volgende blog!
Zelf een Alpha – Youth volgen? Vind hier eentje bij jou in de buurt!
