Heb je ook wel eens het gevoel dat er niemand luistert als je bidt? Of heb je een onbeantwoord gebed? Hanne vond er een mooie tekst over.
Bidden. Het blijft iets moeilijks en vaags in mijn ogen. Het kan op zoveel verschillende manieren, iedereen doet ’t anders. Maar wat is de goede manier? Wil God dat je op je knieën gaat voordat je gaat slapen, of vind hij een schietgebedje ook wel prima?
Maar de grootste vraag die ik blijf houden is: Luistert Hij wel? Tijdens het bidden heb ik wel eens het idee dat ik tegen een muur praat, of – in diezelfde categorie – tegen m’n moeder die al zes keer heeft gezegd dat ze niet weet waar m’n sportsokken liggen. Antwoord komt er niet. Ik vraag me dan af of Hij luistert, of Hij wat doet met mijn gebeden, of dat Hij het druk genoeg heeft met de gebeden vanuit het Midden-Oosten. Want er is zoveel om voor te bidden, zoveel dingen die God voor me zou kunnen doen. Maar waarom merk ik niks van wat ik vraag? Hij weet toch wat ik nodig heb? Nou waar blijft dat dan?
Toen ik op een typische vakantiedag de zoveelste poging deed om mijn kamer op te ruimen (meestal ben ik na een kwartier afgeleid door legendarisch interessante vondsten), vond ik het antwoord. Niet hét antwoord, niet de oplossing van al m’n vragen, niet het enige juiste antwoord, maar deze tekst zette me aan het denken.
Ik weet niet wanneer het is geschreven en door wie. Het enige wat ik van deze tekst weet is dat het al jaren onder m’n bed ligt en dat het ervoor heeft gezorgd dat m’n kamer een uur later nog niet was opgeruimd
Ik vroeg om kracht
en God gaf mij moeilijkheden om mij sterk te maken
Ik vroeg om wijsheid
en God gaf me problemen om me te leren deze op te lossen
Ik vroeg om voorspoed
en God gaf me hersens en spieren om mee te werken
Ik vroeg om moed
en God gaf me angsten om te overwinnen
Ik vroeg om liefde
en God gaf me mensen met moeilijkheden om te helpen
Ik vroeg om gunsten
en God gaf me kansen
Ik kreeg niets waarom ik vroeg, ik kreeg álles wat ik nodig had.
Foto: Content team member Daantje