Vrijdagmiddag. De tassen gepakt en de verwachtingen hooggespannen. Een van de mooiste weekenden van het jaar staat voor de deur: Opwekking. Een gigantisch groot festival dat jaarlijks tienduizenden christenen samenbrengt die zingen, aanbidden, leren en genieten van God en elkaar. ‘Vergeet je niet in te smeren hè, Raag,’ roept mijn moeder me nog na, terwijl er al een te kleine auto met te veel spullen voor komt rijden om richting Biddinghuizen te gaan.
Het is er geweldig. De sfeer is er uitzonderlijk goed. Iedereen lacht, is vrolijk, geniet, laat elkaar voor gaan en geeft wc-papier onder het hokje door wanneer er (per ongeluk hardop) geconstateerd wordt dat het op is. De diensten zijn mooi, de liederen raken en God is dichtbij. Dat voel en merk je aan alles. Zo kan een meisje met brilsterkte +10 tijdens de gebedsgenezingsdienst opeens weer lezen zonder bril en ging er een geweldige getuigenis uit van de sing-in met 60.000 compleet verschillende mensen met één gemeenschappelijke deler: onze liefdevolle Vader. Hij verbindt dit weekend als nooit te voren. Een stukje Hemel op aarde.
‘Het is een stukje Hemel op aarde’
Powernap in eigen bed
Het zonovergoten weekend vliegt veel te snel voorbij en inmiddels is het maandagmiddag. Na een warme douche en een powernapje in mijn eigen bed (overigens een stuk comfortabeler dan de te koude tent waarin ik drie nachten doorbracht) constateer ik dat ik het al een beetje mis. De fijne sfeer, de veilige omgeving en het goede gevoel. Want eenmaal thuis word ik gelijk weer geconfronteerd met vreselijke berichten: een nieuwe aanslag in London, twee jonge meisjes die veel te vroeg aan hun einde moesten komen, een vuurgevecht in Zuid-Afrika. We zijn terug in de wereld. En die biedt geen ruimte voor Gods liefde, zo lijkt het.
Toch hoeft dat niet zo te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat God, juist na Opwekking, niet stilzit. Na zo’n mooi weekend zijn we geroepen om een getuigenis te zijn. En Zijn Heilige Geest wil niets liever dan ons daarbij helpen.
‘Het leek hem niets te interesseren: toch mocht ik voor hem bidden’
Intens gevoel
Maar bovenal dit: wij zijn slechts gereedschappen. Zo hoorde ik iemand vertellen: ‘Ik begon een gesprek met een hangjongere die Jezus’ liefde eigenlijk niet kende. De jongen leek weinig geïnteresseerd maar vond het toch goed als ik voor hem bad. Na het gebed vertelde de jongen dat hij een heel warm, intens gevoel van binnen kreeg tijdens het gebed, als een soort rust die neerdaalde.’ Ik besefte: we kunnen mooie woorden gebruiken, blogs schrijven en gesprekken aangaan, maar uiteindelijk is het God die de touwtjes in handen heeft. Dat is soms lastig, maar ook een opluchting: God blijft de timmerman, Hij weet wat Hij doet.
Blijf dichtbij God na dit weekend. Praat met Hem, luister opnieuw naar het nummer dat je zo raakte of lees de Bijbeltekst die voor jou geschreven leek te zijn. Lach een beetje breder, fluit een vrolijk deuntje, durf te praten over opwekking wanneer een collega vraagt naar je weekend. Geef van wat je hebt mogen ontvangen. Wees het licht voor een ander. Dat is LEV!
‘A ship is safe in it’s harbour, but that is not what ships are built for.’
Credits foto’s: Daantje Doest
