Pas zag ik een filmpje over tijd doorbrengen met God. Deze meneer nam elke ochtend twintig minuten de tijd om zijn dag te beginnen met de bijbel in zijn fijne stoel met een kop koffie. Daar ervaarde hij vaak een ontmoeting met God. Prachtig he? Nou, ik vind het maar lastig.
Want voor mijn gevoel schiet ik hierin te kort, en niet zo’n beetje ook. Ik ben onwijs slecht in structureel dingen doen, misschien herken je dat wel. En hou ik het dan een paar keer vol om bijvoorbeeld voordat ik ga slapen de bijbel erbij te pakken, dan voel ik me enorm schuldig als ik het een of twee keer vergeet. Om nog maar niet te spreken over hoe vaak ik toch onbewust mijn telefoon erbij pak om door mijn Instagram te scrollen.
‘Phoe, als Jezus dit soort momenten al nodig had dan moet ik die zéker nodig hebben!‘
En toch is het voor mij belangrijk om wel God te zoeken en de connectie te houden. Toen Jezus op aarde rondliep zocht hij ook regelmatig rust om met God te praten. In een van de boeken uit de bijbel, Markus hoofdstuk 1 vers 35 staat: ’s Ochtends vroeg, toen het nog donker was, stond Jezus op en ging naar buiten. Hij liep naar een stille plek buiten de stad. Daar wilde hij bidden. Ik denk gelijk als ik dit lees: phoe, als Jezus dit soort momenten al nodig had dan moet ik die zéker nodig hebben! Alleen zie ik mezelf niet s’ochtends in het donker naar buiten gaan (de ochtend en ik zijn helaas geen goeie vrienden). Dus de vraag is dan: wat past bij mij? Hoe kan ik tijd door brengen met God?
Bijvoorbeeld door naar een worship playlist te luisteren als ik in de trein zit. Of een inspiratievideo online. Er zijn ook genoeg gave podcasts die je helpen met Bijbellezen. Of luisterboeken, daar ben ik ook fan van. En mijn ultieme tip: niet tot het eind van de dag wachten om met God te praten als je ergens voor wil bidden of danken. Als je iets wil vragen of wil delen met je vader of vriend hier op aarde dan wacht je daar waarschijnlijk ook niet mee tot een bepaald moment van de dag maar stuur je even een appje. Zo kijk ik vaak uit het raam en denk ik bijvoorbeeld ‘Fijn God, dat U me weer heeft geholpen. Dank U wel daarvoor.’ Of ‘Wat een heerlijk weer! Dat heeft U weer mooi bedacht!’
Blijft het moeilijk: ja. En af en toe word ik me daar weer pijnlijk bewust van. Dus het blijft vallen en opstaan. Dus kijk ik nu maar weer uit mijn raam en zeg ‘Sorry God, wilt U me alstublieft helpen om het beter te doen.’
Ps. Weet je wat je ook onwijs kan helpen? Een Alpha Youth of Alpha Students doen! Klik hier om er een te vinden bij jou in de buurt!