Ik kan me nog goed herinneren dat iemand me voor de eerste keer mooi noemde. Althans, de eerste keer dat ik het doorhad en het niet mijn vriend of mijn ouders waren. Ik was een jaar of zestien, heerlijk in de puberteit en onzeker over alles wat los en vast zat. ‘Maar jij bent ook knap’, zei hij. Ik zweeg, met rode wangen en dacht: ‘Huh? Weet je het zeker?’
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. Meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies' om je de beste surfervaring te bieden. Als je ermee doorgaat deze website te gebruiken zonder je cookie-instellingen aan te passen of door op ‘Accepteren’ te klikken, dan ben je akkoord met deze instellingen.