Dit is het moment van de waarheid. Ga je wel, of ga je niet, de verleiding weerstaan. Maar twee euro per dag, om het geld hoef je het niet te laten. Maar mísschien om iets anders. Misschien om je leven. Aarzelend wis ik het smsje. Drie weken offline, mag dat eigenlijk wel?
Onze wereld is groot geworden. Was tachtig jaar geleden onze reikwijdte ongeveer tien vierkante kilometer (dat red je nog wel op de fiets) met als netwerk twee vrienden en de melkboer, nu hebben we zicht op het halve universum, en een netwerk van honderden mensen.
We voelen ons groter en machtiger dan ooit, want wij zijn de generatie die naar de ruimte gaat, die meerdere talen spreekt, die altijd op de hoogte is van het laatste nieuws en die alle kennis op een muisklik afstand voor het grijpen heeft. Wij zijn de generatie van de technologie die onze ouders nooit zullen begrijpen. En dus zijn we da bomb.
Tegelijk voelen we ons nietig, al geven we dat maar zelden toe. Het is allemaal nogal veel. Onze mailbox stroomt over, en al onze 486 facebookvrienden roepen om likes. En wij om die van hen. Het journaal vertelt dagelijks over oorlogen, pijn en angst. We kunnen het niet bevatten en verwerken, dus filteren we ons gek om maar door te kunnen leven. Door internet worden we dagelijks op de hoogte gehouden van de laatste trends, en welk hip festival the place to be is, en daar moeten we dan iets mee.
De wereld in het groot houdt ons flink bezig. Maar het ís allemaal wat veel.
En dus gaan we op vakantie om uit te rusten. Koffer gepakt, boeken mee, zonnebrand en telefoon erin, klaar. Aangekomen op het vakantieadres blijk ik twee sms-jes te hebben van Vodafone. Welkom in Ierland. En: Voor internet in het buitenland bestaald u maar 2 euro per dag. BAM!! De wereld is meegekomen in mijn koffer. Er lijkt geen ontsnappen aan.
Dit is het moment van de waarheid. Ga je wel, of ga je niet, de verleiding weerstaan. Maar twee euro per dag, om het geld hoef je het niet te laten. Maar mísschien om iets anders. Misschien om je leven.
Aarzelend wis ik het smsje. Drie weken offline, mag dat eigenlijk wel?
In de weken die volgen wordt mijn wereld elke dag een beetje kleiner. Ik maak me steeds minder druk over wie wat doet, en wat ik dan wel misloop. Ik denk niet aan alle dingen die op me wachten als ik terug kom. Zelfs het meeste nieuws gaat aan me voorbij.
Mijn wereld krimpt. Als een nieuwe sok in de kookwas. Totdat er niet meer overblijft dan mijn lief en mijn God, en de grond waarop ik sta. Voor het eerst in lange tijd voel ik me niet zo uitgerekt. Lijk ik even te begrijpen wat er eigenlijk toe doet en begint het stof neer te dalen. Verzwijgt langzaam de ruis op mijn kanaal, en wordt het stil. Voor het eerst in lange tijd vind ik vrede.
Want je kleine wereld, dát is pas the place to be.
P.S. In de Bijbel staat in Johannes 10:10: ‘De dief komt alleen om te roven (…), maar ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid’.
Auteur: Gerrianne Frens
Leeftijd: 27
Wat is het belangrijkste in je leven: Cola, mijn man, boeken, vrienden, God, reizen, leven zodat je het voelt en je sporen achterlaat.
Geloof je dat er meer is: Ja, ik geloof in de God van de Bijbel. Er is vanalles wat ik niet begrijp, maar ik geloof dat dat meer te maken heeft met mijn beperkte vermogens dan met de geloofwaardigheid van God. Hij is de reden van het bestaan van de wereld, en mijn leven.