Emma en haar familie hadden niets met het geloven in een God totdat haar ouders per ongeluk de vakantie hadden geboekt op een christelijke camping…
Ik was twaalf en we gingen op vakantie naar Terschelling. Het was de eerste keer dat we gingen kamperen en ik had er helemaal geen zin in. Ik had heel blij moeten zijn dat we überhaupt op vakantie gingen, maar ik vond kamperen niet leuk. Toen we er waren, kwamen we erachter dat het een christelijke camping was. Mijn ouders hadden meteen spijt dat we naar deze camping waren gegaan, dus we probeerden zoveel mogelijk te doen buiten de camping. Elke dag gingen we wel weg: dagje strand, dorpjes bezoeken.
Ondertussen werden we best vaak gevraagd of we mee wilden naar activiteiten en naar diensten, maar je weet wel hoe dat gaat: als niet-christen duw je christenen vaak een beetje weg. Er was een kleine manege naast de camping. Ik hou helemaal niet van paarden, maar ik wilde van de camping weg, dus ik ging daar helpen.
Het rijden met pony’s was eigenlijk best leuk. Maar ondanks mijn pogingen om afstand te bewaren tot mijn ‘christelijke’ campinggasten, leerde ik daar toch mensen kennen. Meer meiden van de camping werkten op de manege en al snel maakte ik vriendinnen. Ze vroegen een keer of ik mee ging knutselen. Ik vond knutselen heel leuk, maar het ging over Jezus en dat leek mij helemaal niks. Ik had in die tijd ook vriendinnen die met Wicca bezig waren en dat was veel interessanter.
”Het was alsof iemand zijn armen om me heen deed”
Uiteindelijk ben ik toch maar naar een activiteit van de camping meegegaan. Het ging over David en de leeuwenkuil, ik vond het een super interessant verhaal. Hoe kan die man dat nou overleven, dacht ik, super gaaf. Ik heb met veel mensen toen gepraat, mensen die hun eigen verhaal vertelden. Het raakte me. Ik was zo onder de indruk.
De volgende dag ging ik weer. Alles wat ik had gehoord was heel interessant, maar ik had ook veel vragen, zoals ‘maar hoe ontmoet ik God dan’? We hebben in een kringetje gebeden en ik voelde me echt aangeraakt, alsof iemand zijn armen om mij heen deed. Op dat moment wist ik het zeker en ben ik zelf gaan bidden. Dat was gaaf. Ze hebben een bijbel gekocht voor mij en die gebruik ik nu nog steeds.
Toen kwam ik weer bij de tent van mijn ouders en ik zei heel enthousiast: ‘Pap! Mam! Ik ben christen!’ en ze lachten me vierkant uit. Ze dachten dat ik een grapje maakte, wat ik ook wel snap, maar het deed wel echt pijn. Toen ze erachter kwamen dat ik het serieus meende, wisten ze niet wat ze moesten doen. Ze waren het er niet mee eens. Een paar weken later kwamen een aantal mensen van de camping naar mij toe, in Brabant. We hebben samen een kerk gezocht, waar ik jaren bij heb gezeten. Ik kreeg daar christelijke vrienden waar ik veel leuke activiteiten mee deed.
”Mijn ouders hebben de hele dienst boos gekeken”
De enige keer dat mijn ouders meegingen naar de kerk, was bij mijn doop. Ze hebben de hele dienst met hun armen over elkaar gezeten en boos gekeken. Dit was pijnlijk, maar ook wel weer mooi. Het past heel erg bij mijn dooptekst: “Ongelovige proberen mij te vangen, maar ik blijf bij wat U gezegd hebt.” (Psalm 119:110) Mijn ouders en andere mensen om mij heen, wilden mij van mijn geloof halen, maar gelukkig had ik ook mensen om mij heen die mij steunden.
Hoe sterk mijn geloof ook was toen, gebeurde er toch veel in mijn leven waardoor ik het geloof een beetje kwijt raakte. Thuis liep het niet lekker, een relatie met een (christelijke) jongen liep uit de hand en ik verhuisde naar Enschede, voor mijn studie. Gelukkig kwam ik in een huis van een christelijke studentenvereniging terecht. Omdat ik zo vaak werd meegetrokken naar activiteiten, ben ik ook maar lid geworden. Ik geloof niet in toeval, maar dit was wel heel erg fijn. Ik leerde veel mensen kennen en zij raadden mij aan om de Alpha Cursus te gaan volgen in Enschede.
”Alpha heeft nu een stevige basis gelegd”
Ik ging naar een kijkavond en het was heel gezellig. Daarna bleef ik komen en echt alles werd besproken. We hebben vragen gedeeld, en elkaar tips gegeven. Het raakte mij dat mensen hun tijd wilden besteden om ons te helpen. Door het eten met elkaar, kom je een beetje los, waardoor je meer met elkaar durft te delen. Dit heeft mij heel erg geholpen, het heeft een extra basis gelegd in mijn leven.
Ik geloof dat God een pad heeft en dat hij meerdere wegen weet. Mijn leven liep niet soepel en ik heb niet altijd de goede keuze gemaakt, maar uiteindelijk ben ik nu wel op mijn plekje gekomen. Het maakt niet uit hoe, als je maar komt waar Hij je wilt hebben. Iedereen is welkom bij Hem en je mag Hem vragen wat Zijn plan is.
Als ik nu terugkijk, vind ik het jammer dat ik niet christelijk ben opgevoed. Ik denk dat als ik eerder God had ontmoet, dat ik wel gelukkiger geweest was. Dat klinkt misschien raar. Natuurlijk: wat je niet kent, kan je niet kan missen, maar ik had vroeger graag naar de zondagsschool gewild, of naar een christelijke basis-/middelbare school. Het is zo gelopen en ik ben blij dat ik nu God in mijn leven heb. Ik bid nog dagelijks voor mijn ouders en nodig ze uit als er iets bijzonders in de kerk is. Ze zijn nog nooit gekomen, maar de deur staat altijd open..
*Om privacyredenen is Emma een fictieve naam. De echte naam van deze persoon is bij de redactie bekend.
Wil je ook een keer Alpha – Youth doen? Klik hier om te kijken waar je in jouw buurt terecht kunt!