‘In de Bijbel staat dat God de mens heeft geschapen naar zijn beeld, maar ik denk eigenlijk dat wij Hem hebben gemaakt naar dat van ons’. Kijk, en zo’n beeld van een zin komt dan juist van iemand die niet eens zeker weet of ze in God gelooft. Waarom kunnen wij dat nou niet verzinnen?
Christenen kunnen goed praten. Veel ook. Samen eindeloos doorzagen over wat we geloven, en hoe gezegend we zijn met dat inzicht. Best fijn, zulke gesprekken. Lekker makkelijk, en je voelt je dan zo’n echt diepzinnige denker en dat je het begrepen hebt enzo.
Een soortgelijk gesprek heb je af en toe, of vaker – als je de opdracht hebt begrepen-, ook met mensen die níet in Jezus geloven. Kijk, en dan begint het grote denken pas echt. Want, eerlijk is eerlijk, ook ik heb niet op alle vragen die ze me stellen een antwoord. Hoe hard ik ook probeer met een gristelijk gewenste dooddoener te komen, ik zie de vraagtekens in de ogen tegenover mij groter worden en mijn neiging om weg te rennen ook. Wanneer ik na zo’n conversatie wegloop, heb ik regelmatig het gevoel dat ik meer geleerd heb dan de persoon tegenover mij. Want de door hem ongenuanceerd geuite twijfels, zijn het vergrootglas voor mijn door bijschrijvingen soms onleesbaar geworden geloof, en de ramkraak voor mijn heilige huisjes.
Want hoe makkelijk neem ik dingen aan die mensen op het podium roepen. Hoe vaak eigen ik me dingen toe, die ik zelf wel lekker vind om te geloven, en dus heb toegevoegd aan mijn huis op de rots als een vaasje in de vensterbank. In hoeverre is ons huidige geloofssysteem beinvloed door onze maatschappij, en hebben we de principes van de wereld overgoten met een christelijk sausje? Is ons beeld van God en Zijn wegen daadwerkelijk gebaseerd op wie Hij is?
Een tijdje terug zag ik een aflevering van ‘Op zoek naar God’, het programma van de EO waarin bekende Nederlanders tijd nemen om uit te zoeken of God misschien toch bestaat. Eén van de deelnemers was DJ Isis. Ze zei: ‘In de Bijbel staat dat God de mens heeft geschapen naar zijn beeld, maar ik denk eigenlijk dat wij Hem hebben gemaakt naar dat van ons’. Kijk, en zo’n beeld van een zin komt dan juist van iemand die niet eens zeker weet of ze in God gelooft. Waarom kunnen wij dat nou niet verzinnen?
Misschien is dit wel precies waar het fout gaat. Heeft Isis het beter begrepen dan ik. We vinden het zo lastig om tot ons door te laten dringen dat God niet is als ons. En dus zijn we verward, en geloven we vanalles over Hem wat niet in de Bijbel staat, maar zelf beredeneerd. Het is tijd om de randvoorwaarden weer eens opnieuw te overwegen. Het wiebelige kaartenhuis van mijn geloofs systeem voor mijn ogen in elkaar laten storten en dan opnieuw gaan bouwen. Terug naar de basis van wat ik wel zeker weet. God is God, Jezus zijn Zoon die voor ons stierf, en de Heilige Geest onze trooster. De rest weet ik niet zo zeker. En voor nu is dat oké.
Auteur: Gerrianne Frens
Leeftijd: 27
Wat is het belangrijkste in je leven: Cola, mijn man, boeken, vrienden, God, reizen, leven zodat je het voelt en je sporen achterlaat.
Geloof je dat er meer is: Ja, ik geloof in de God van de Bijbel. Er is vanalles wat ik niet begrijp, maar ik geloof dat dat meer te maken heeft met mijn beperkte vermogens dan met de geloofwaardigheid van God. Hij is de reden van het bestaan van de wereld, en mijn leven.